VERSLAG VAN DAGTOCHT NAAR KAASMUSEUM EN -BOERDERIJ DE WEISTAAR IN MAARSBERGEN OP 26 AUGUSTUS 2014.

Al zijn we nog zo krikkemakkig we laten ons niet kisten door een regenachtige dag.

We vertrokken dus welgemoed in een splinter nieuwe bus van de Betuwe Express op weg naar Maarsbergen. Het was een prachtige rit door een oer Hollands landschap tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei. Om 10.30 uur reden we tot de voordeur van de Weistaar. Daar werden we hartelijk ontvangen door een vriendelijke dame die ons hielp met onze jassen in de garderobe.

Waarna we in de voormalige deel konden plaats nemen aan lange tafels waar voor iedere plaats een uitdagend gebakje klaar stond. Weldra konden we kiezen tussen een kopje koffie of thee, een bekertje melk of karnemelk. De koffiemelk zat in een delfsblauw melkkoe kannetje. Nooit eerder gezien. Echt enig! Om 11.00 uur kregen we een korte film te zien hoe vroeger de kaas en de boter werden gemaakt.

Terwijl we inmiddels konden proeven van de verschillende kaassoorten, jong belegen, belegen en pittige kruidenkaas. Daarna was er gelegenheid om even rond te lopen op een dorpspleintje uit vervlogen tijden. Aansluitend was er een winkeltje waar uitsluitend streekproducten werden verkocht en hele leuke toeristische hebbedingetjes, waaronder ook het porseleinen melkkoetje. Natuurlijk was er ook echte roomboter en van die heerlijke kaas te koop.

Bij terugkeer naar onze plaatsen was er inmiddels voor de lunch gedekt. Verse broodjes, hartig beleg en . . . een heerlijke kroket die de kok persoonlijk kwam rondbrengen. Ook dit keer konden we 2 x koffie, thee, melk of karnemelk bestellen.

Toen onze buikjes rond waren kregen we een show van Glasblazer Willem Blyse te zien. Op het podium gaf hij op humoristische wijze uitleg over het blazen van glas en de geschiedenis van het ambacht. Hij droeg een groot leren schort.

Zonder waarschuwing ontstak hij een gasvlam. Ik schrok me een hoedje van de knal en het vuur. Toen liet hij zien hoe hij al draaiende het glas kon uittrekken tot een hele lange staaf om er tenslotte een slank vaasje van te maken. Hij waarschuwde de fotograven niet te dicht bij te komen anders zou de lens wel eens kunnen barsten. Grapje. Hij nodigde een dame uit om ook eens een poging te wagen op het podium. Iedereen zat in spanning te kijken. "Je moet hard blazen" zei hij nog. Als je in onze leeftijdsgroep hoort ben je gauw buiten adem. Maar gelukkig alles liep goed af. Even verder in de show riep hij weer een dame op het podium.

Ze was heel serieus aan het blazen toen Willem plotseling het podium verliet om z'n telefoon te beantwoorden om de hoek van de deur. Nou daar stond ze dan.

Wat moest ze doen? Gelukkig was hij gauw terug. Ze was gered! Natuurlijk was dit ook weer een grap om de spanning op te drijven. Na zo'n uur of twee was de show afgelopen. Hij bedankte ons allemaal voor onze aanwezigheid en voor de twee volontairs had hij een klein presentje.

De chauffeur had ons gevraagd of we om 16.15 uur weer in de bus wilden zitten zodat we op tijd voor het diner in Het Witte Huis zouden zijn. Gelukkig niet Het Witte Huis in Washington D.C. maar in Zeeland Nrd Brabant. Laatste kans om nog even naar de Landwinkel te gaan. En wat denk je wat? Het was gestopt met regenen. Halleluja! Nergens last van gehad. We zaten lekker onder de pannen van de Kaasboerderij. Mooi op tijd vertrokken. Het was weer genieten van ons

mooie landje.

Dit Het Witte Huis was wel even iets anders dan bij Obama. Gelukkig maar. We waren er niet bepaald op gekleed.

De aftrap van ons diner was een heerlijk groentesoepje, gevolgd door een schaal met mals gestoofd rundvlees en een zalige jus, twee soorten groenten, een bakje sla en schaaltje appelmoes die ook heel lekker was, gekookte aardappelen en voor de liefhebbers nog een schaal met frites en majo. Als afsluiting van het diner nog een grote coup met slagroomijs en aardbeien saus. Lekker, lekker!!!

En dan was er nog het eerste drankje voor rekening van de KBO. Dit was wat je noemt een verwendag met dank aan onze Mieke

Ik zou zeggen Krasse Knarren (als compliment bedoeld) tot volgend jaar zomer in 2015.

Hartelijke groeten van Ann Weinberg.