VERSLAG VAN EEN MIDDAGJE " 'T BRABANTS LEVEN MUSEUM" IN DEN DUNGEN OP 07-08-2013.

Na een ware langdurige hittegolf te hebben weerstaan regende het pijpenstelen op ons middagje naar Den Dungen. Natuurlijk was iedereen teleurgesteld. Maar egocentrisch als we zijn denken we dan niet meteen aan onze flora en fauna die er juist zo aan toe waren om weer eens een verfrissende bui over zich heen te krijgen.

Den Dungen is een lieflijk dorp onder de rook van Den Bosch. Het Museum is gevestigd in een eeuwenoude boerderij waar de oprichters Jo en Riek van der Heijden nog steeds in wonen.Onze groep werd met de Brabantse hartelijkheid ontvangen. In de voormalige stal stonden lange tafels en stoelen uitnodigend klaar. Op het midden van de tafels lagen verzilverde dienbladen met plakken heerlijk eigen gebakken rozijnen brood en lekkere verse speculaasjes. Weldra kwam de koffie/thee langs. Het voelde als een knusse huiskamer. Een stuk of zes omgebouwde petroleum lampen hingen evenredig verdeeld aan de hanenbalken. Allerlei leuke spulletjes aan de muren, een mooie forse open haard, kasten met prachtige kristallen glazen tot zelfs muziek instrumenten aan de balken van het plafond. Zeker van de fanfare. Het was best moeilijk om foto’s te maken omdat het er nogal donker was. Na een uurtje kwam Mieke vertellen dat ons gezelschap in drie groepjes werd verdeeld. Onze tafel zat in groep III.

De gids was een robuuste man met een vriendelijk gezicht en een luide stem. Hij sprak in het plaatselijk dialect maar toch was dat goed te verstaan ook als je niet uit Brabant kwam. Tja. en toen moesten we naar buiten in de regen op naar het volgende gebouwtje. De opzet van dit museum is heel leuk. Er zijn verschillende gebouwtjes over het terrein verspreid die door straatjes met elkaar verbonden worden. Het viel ons op dat de gebouwtjes van gebruikte bakstenen waren gemetseld met van die half ronde ramen en grote groen geschilderde deuren. Het geheel kon zo een mini dorp zijn in een prachtig aangelegde tuin met die mooie bloeiende Hortentias, schitterende boompartijen. Jammer van de regen.

Ieder gebouwtje had z'n eigen specialiteit(en), zoals bij voorbeeld de klompenmaker, smid, timmerman, sigarenmaker, bakker, mandenmaker, zelfs een winkeltje, schooltje tot zelfs een religieuze kamer met alle voorwerpen uit het Rijke Roomse Leven. Onze gids gaf bij ieder onderdeel een boeiende uitleg en naar mijn indruk sloeg hij niets over. Dit alles vertelde hij in een rap tempo want er was zo verschrikkelijk veel. Iedereen kent toch wel Mathijs van Nieuwkerk van de "Wereld draait door", nou ongeveer in dat tempo. En hij lanceerde ook nog de ene na de andere grap of oud gezegde. Hij deed het echt heel goed. Hij had er maar twee uur de tijd voor want dan was het vijf uur.

Uit die veelheid van informatie en het zien van talrijke voorwerpen is mij de schoenmakerij, de Fabriek van Van Bommel bij gebleven. Ook in het woonhuis een kijkje in de kelder, waar de voorraad keurig op de planken stond. Maar nu komt het. De kelder werd geopend met een schuin houten deurtje. Deurtje dicht dan zat er aan de voorkant een trapje dat toegang gaf tot een klein vertrek boven de kelder. De meidenkamer compleet met bedstee.

Intussen stonden we in de keuken, boven het hout fornuis zag ik twee houten deuren. Daar achter werden de zijde spek gerookt. Dat vond ik nog eens slim.

Nog zo'n slimheid was een hele diepe put buiten voor de voordeur. Zo hoefde je niet zo ver te schouwen met emmers water en de put vormde ook een obstakel voor boerenwagens die effe de weg kwijt waren.

Door de jaren heen hebben we toch al heel wat van die nostalgische musea bezocht. De voorwerpen zijn bijna allemaal hetzelfde maar er is wel een verschil in presentatie.

Tenslotte moet ik zeggen dat we toch een geslaagde, gezellige middag hebben gehad.

Tot gauw met de hartelijke groeten van Ann Weinberg.