VERSLAG VAN EEN DAGTOCHT OVER DE SMOKKELROUTE DOOR DE KEMPEN OP DINSDAG, 25 AUGUSTUS 2015.

Er stonden twee grote nieuwe bussen klaar om ons allemaal te laten genieten van deze uitgebreide dagtocht. De eerste bestemming was naar het Kempenmuseum De Acht Zaligheden in Eersel. We werden ontvangen met koffie/ thee en vlaai in de koffie shop waarna we een bezoek aan het museum konden brengen en dat was zeker de moeite waard. Een nostalgische gewaarwording, zoals bij voorbeeld het schooltje waar twee meisjes (foto's) in een schoolbankje zaten en op de lessenaar van de meester lag waarachtig een lei met een griffeldoos en een schriftje met lijntjes waar je met een kroontjespen leerde schoonschrijven: "dun op en dik neer". Zo heb ik het geleerd op de lagere school.

En natuurlijk zagen we het leesplankje met "Aap, Noot, Mies, enz."

In een andere kamer zagen we een houten kinderledikant, een houten kinderstoel en een houten kinderwagen met grote dunne banden. In de open linnenkast waren de planken met witte kanten randen afgewerkt en lagen er keurige stapels witgoed. Dat was meestal de uitzet bij het huwelijk zoals de gewoonte was.

In de waskamer een grote granieten gootsteen met een pomp er naast en een wasbord op een bok en dan nog een verzameling van strijkijzers, die echt met houtkooltjes moesten worden gevuld om de was kreukvrij te strijken. Heb ik ook nog meegemaakt. Wat ook opmerkelijk was, hier en daar hingen grote foto's van de vrouw des huizes die ook nog wat te zeggen had, maar door het geroezemoes kon ik haar niet zo goed verstaan. Natuurlijk was er ook nog een kelder met wekflessen en met de trap naar boven naar de slaapkamer(s) waarde bedstede(n) waren. Vanwege mijn rollator kon ik daar niet komen, maar ik heb zulke dingen wel eens eerder gezien.

In een ander gebouw konden we kennis maken met gereedschappen uit lang vervlogen tijden. Er stond een vitrine met de geschiedenis van de handmatig gedraaide sigaren. Ik denk zo'n 200 jaar geleden was de tabaksindustrie voor een groot deel belangrijk voor de plaatselijke bevolking maar ook voor de schatkist. Onder tussen hadden we voor een groot deel alles in het museum gezien, dus restte ons alleen nog een kleine wandeling door de moestuin en een bezoekje aan het winkeltje.

Tja en toen was het tijd om met de bussen naar ons lunch adres te vertrekken en dat was de Kaasboerin in Mol-Posel in België.

Bij binnenkomst zagen we feestelijk gedekte tafels met manden met verse broodjes, bakjes met botertjes en bakjes met jammetjes en schalen met heerlijk beleg. Het bedienend personeel kwam rond met kannen verse koffie of thee. Niet veel later kwam de baas persoonlijk met heerlijke kroketten, van die stevige jongens! Verzadigd en verkwikt stonden de bussen al weer klaar voor onze tocht voor de smokkelroute door de Kempen. De gids had zich al bekend gemaakt tijdens de lunch. Hij vertelde dat hij een kind uit deze streek was en dit werk al zo'n 30 jaar met liefde en plezier deed. Hij sprak duidelijk met af en toe een charmant Brabants accent en vertelde het ene na het andere amusante smokkelverhaal.

Hier en daar wees hij ons op een oude grenspaal tussen Nederland en België. We reden door een prachtig natuurgebied met hier en daar mooie boerderijen en schitterend onderhouden tuinen. Wat opviel was dat in de dorpen de bomen vierkant gesnoeid waren. weer eens wat anders!

Tussen het groen lagen hier en daar, soms achter een muur verscholen oude abdijen, die in betere tijden vele hectaren heidegrond beheerden.

Helaas daar was niets meer van over. Je ziet nu boomkwekerijen waar diverse soorten bomen worden gekweekt. De smokkelroute was expres niet opgeknapt om de echtheid niet verloren te laten gaan. Gevolg de bussen moesten door modder plassen en -wegen rijden. Dat gaf dus wel het gevoel waar die arme boeren met paard en wagen en de smokkelwaar door heen moesten om wat bij te verdienen. Het was toen toch alleen maar armoede. Wat hebben wij het dan toch goed. Aan het eind van de route nam de gids afscheid.

Nou, het was als of hij een boek had voorgelezen, maar nee alles uit het blote koppie. Het was een lawine van informatie. Bravo zeg ik. En alsof het nog niet genoeg was gingen we nu naar Valkenswaard. In dit leuke plaatsje kon iedereen op eigen houtje rondsnuffelen of op een terrasje genieten van de zon. We hadden 1 1/2 uur de tijd. Fred is er met mijn rollator van door gegaan en ik heb heerlijk van het zonnetje genoten. Hij kwam terug met een paar hele leuke souvenirs.

Om 17.00 uur was het tijd om naar Nistelrode te rijden voor ons 3 gangen diner in 't Maxend. In dat partycentre hebben ze plaats voor max 500 gasten.

Ik denk altijd meteen aan die keuken. Het menu bestond uit heerlijke groenten soep, een schaal met heel mals draadjes vlees en erg lekkere jus, sperziebonen, bloemkool, sla, appelmoes en . . . frietjes en dan nog een zalig toetje. Wat wil je nog meer? Iedereen zat lekker te smullen. Betere afsluiting van deze dag kon je niet wensen. Om een uur of negen reden we de parkeerplaats van de Sterrebos-flat op.

Wat een heerlijke verwendag was dit, met dank aan het activiteitenteam.

Tot volgend jaar zomer.

Wij wensen Mieke Boonstra een spoedig herstel! We hebben haar gemist.

Met vriendelijke groeten van Ann Weinberg.

P.S. Ik k……on dit verhaal niet korter maken, sorry.